یا نورالمستوحشین فی الظلم...
خرابه تاریک است...
... و بلغنی منای،
رقیه را به بابا برسان!
ادامه مطلب ...حجم مصائب اهل بیت برای کاسه متلاطم روح ما زیادی بزرگ است!
برای یک عمر گریستن ما یادآوری شرم آن کنیز کافی است که تا بانوی خویش بازشناخت از مرکب به زیر آمد و گیسو پریشان بر یزید وارد شد که وای بر تو؛ حرم خویش پوشانده ای و اهل بیت رسول خدا برهنه بر آفتاب...
نامش هنده بود!
***
گفتند خارجی ها بر دروازه شهر فرود آمده اند، بانو بیایید به تفنن سری به آنها بزنیم...
***
شفای چشمان نابینای دختر در ازای اسلام آوردن او و خاندانش، سلمان شرط را چنین نهاده بود، سخن از مسلمان شدن که به میان آمد حسین علیه السلام را صدا زدند...
خبر شهادت ابن مسهر را که به امام دادند حضرت دست به دعا برداشتند؛
خداوندا! برای ما و شیعیان ما نزد خود جایگاه والایی قرار ده،
که در بطن رحمت تو با هم باشیم.
تو بر هر چیز توانایی.*
دوست دارم بنویسم برای وفای به عهد ثانیه ها را صبورانه تحمل می کنیم!
* اللهم اجعل لنا و لشیعتنا عندک منزلاً کریماً و اجمع بیننا و بینهم فی مستقرِِ من رحمتک، انک علی کلِّ شیءِِ قدیر / اللهوف علی قتل الطفوف،ص 77
... من در سرزمینی زندگی می کنم که مردم صبحشان را با سلامی چو بوی خوش آشنایی می آغازند و بعد از ظهرها در امتداد سروهای خرامان قدمی میزنند تا دل تنهایی شان تازه شود...
در سرزمینی که از طفل شش ماهه تا پیرمرد نود ساله اش سیاست می آموزند اما سیاسی کار نمی شوند!
در وطن من یک راننده تاکسی می تواند استاد دانشگاه باشد و آنچنان برایت بیداری اسلامی و تغییر قیمت ارز و سیاست های اپک را تحلیل کند که در میز مطالعات خاورمیانه هیچ وزارت خارجه ای یافت نشود!
فرهنگ ما، فرهنگ گریه سیاسی است، فرهنگ عدالت و جسارت و شهادت است، تا بوده به سرزمین من سوگ سیاوش بوده، قیام کاوه در تار و پود ادبیات سرزمینم ریشه دوانیده، و شهادت حسین بن علی علیه السلام حق طلبی مان آموخته است!
در قاموس شعائر ما، فال حافظ برایت مکمل استخاره قرآن می شود و گلستان سعدی ادب و حکمتت می آموزاند!
در کشور من نام بزرگراه ها را آزادی ، انقلاب، چمران، همت و باکری می گذارند، نام اتوبان ها را وحدت و خلیج فارس، و خیابان ها و کوچه ها به شماره خوانده نمی شوند. هر نقطه این خاک پر از مفاخر علم و ادب و حکمت است و در هر محله خانه شهیدی است همنام تابلوی راهنما!
وطن من جمع اضداد است و هر گوشه اش که نا آرام شود، قلبم تندتر می تپد و نبضم نامنظم می زند . من با تمام کناره ها خویشاوندم، تاجیک، عرب، کرد، لر، ترک، گیلکی یا بلوچ چه فرق می کند، از ماوراءالنهر تا بین النهرین، از دریای خزر تا آنسوی تنگه هرمز، من با خاک علقه دیرینه دارم...