امان از شام، از شام، از شام...

ما ایرانی ها رسوم قشنگی داریم؛ غریب نوازیم.

تا یک مسافر می بینیم، صرفنظر از مذهب و ملیتش، تلاش می کنیم هرچه در توانمان است امکانات راحتی اش را مهیاکنیم، وقتی هم که آهنگ خداحافظی سردهد از توشه راه و خاتم و زعفران و ... هدیه اش می دهیم با عذرخواهی که برگ سبزی بیش نیست! حتی اگر اطمینان داشته باشیم که این ملاقات اول و آخر ما با مسافر بوده است. در فرهنگ ما غریب حرمت دارد!

***

اهل بیت رسول  خدا را خارجی خواندند...

سنگ زدند...

دشنام دادند...

زنها و بچه ها را پیاده و برهنه در کوچه و بازار گرداندند...

هلهله کردند...

سرهای عزیزانشان را بر نیزه پیشاپیش می بردند...

اسارت کم بود برای روح بزرگ این خاندان؛

اهانت کردند...

آنها هم که خیلی مهربان و رحیم بودند صدقه دادند...

امان از شام، از شام، از شام...